کروم (Cr) عنصری فلزی با کاربردهای گسترده در صنایع فولاد، شیمیایی و نسوز است. معادن کروم عمدتاً به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:

معادن کرومیت زیرزمینی و معادن کرومیت روباز

علاوه بر این، بر اساس منشأ زمین‌شناسی، به انواع استراتژیک، پودزیفرم و لایه‌ای طبقه‌بندی می‌شوند:

۱. معادن روباز (Open-Pit Mining): رایج‌ترین نوع، حدود ۹۰% تولید جهانی کروم را تأمین می‌کند. در این روش، لایه‌های رویی زمین برداشته شده و کانسنگ کرومیت (FeCr₂O₄) استخراج می‌شود. از مزایای این روش می‌توان به هزینه پایین، تولید انبوه و ایمنی بالاتراشاره کرد اما تخریب محیطی و آلودگی گردوغبار نیز از معایب این معادن به شمار می‌رود .

۲. معادن زیرزمینی (Underground Mining): برای ذخایر عمیق‌تر استفاده می‌شود، مانند روش اتاق و پایه یا برش و پرکن، مزیت این نوع معادن نسبت به انواع روباز در حفظ محیط سطحی و استخراج انتخابی است.اما به دلیل هزینه بالا و خطر ریزش با اقبال کمتری مواجه است.

از نظر زمین‌شناسی:نوع استراتژیک (Stratiform): لایه‌ای، مرتبط با ماگمای بازالتی، بزرگ‌ترین ذخایر (۸۰%)
نوع پودزیفرم (Podiform): توده‌ای، در افیولیت‌ها، کیفیت بالا اما حجم کمتر. معادن ایران، عمان، پاکستان در این دسته جای می‌گیرند.
نوع لایه‌ای (Lateritic): ثانویه، از هوازدگی، کروم کم‌عیار.

ایران با بیش از ۱۰ میلیون تن ذخیره (عمدتاً پودزیفرم در سبزوار و بندرعباس) رتبه دهم جهانی را دارد. تولید جهانی حدود ۴۴ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ و با رهبری آفریقای جنوبی (۵۰%) است.